Pierwsza szkoła prawdopodobnie była szkołą parafialną. Budynek obecnej szkoły został zbudowanyw 1872 r. Posiadał dwie kondygnacje i strych, a strop był drewniany. Na parterze i pierwszym piętrze znajdowało się 6 dużych pomieszczeń i 2 mniejsze. Do budynku wchodziło się od strony południowej czyli od kościoła. Zimą do ogrzewania klas służyły kaflowe piece. Toalety były usytuowane na zewnątrz budynku. W 1948 roku zwiększyła się liczba uczniów i zaczęło brakować klas, dlatego na zajęcia lekcyjne przeznaczono dwa pomieszczenia w sąsiednim budynku tzw. „organistówce”. W 1958 r. decyzją Gminnej Rady Narodowej szkole przekazano budynek przy ulicy Chopina, w którym wcześniej znajdował się sąd oraz więzienie. Siedem nowych pomieszczeń zlikwidowało ciasnotę w szkole. Obok tego budynku zniwelowano teren i powstało asfaltowe boisko.

Pierwsze przebudowy

Dziesięć lat później odnowiono elewacje obu budynków, przeprowadzono modernizację wnętrz, wykonano kanalizację, wymieniono stolarkę okienną, założono centralne ogrzewanie, toalety usytuowano w piwnicach budynków. Te prace wykonano w dużej mierze poprzez Zakłady Wytwórcze Urządzeń Sygnalizacyjnych z Katowic (Z.W.U.S.) – zakładu organizującego letni wypoczynek dla dzieci pracowników, a także dzięki osobistemu zaangażowaniu kierownika szkoły i przewodniczącego Gromadzkiej Rady Narodowej. W budynku przy ulicy Kościelnej na parterze po lewej stronie od wejścia usytuowano świetlico- jadalnię i kuchnię, a klasę po prawej stronie dostosowano na salę gimnastyczną i widowiskową.

W 1975r. opracowano dokumentację na rozbudowę szkoły przy ulicy Kościelnej, budowę sali gimnastycznej i basenu. Niestety, zdążono tylko wylać fundamenty pod tzw. „łącznik”, które musiały czekać aż 10 lat na kontynuację budowy. Łącznik został połączony z głównym budynkiem na wschodniej ścianie nośnej. W „łączniku” na parterze i pierwszym piętrze mieściło się 6 klas, korytarz, toalety, gabinet dyrektora z sekretariatem, pokój nauczycielski, szeroka klatka schodowa i tzw. „stare” wejście od północnej strony.

W latach dziewięćdziesiątych

Gruntowny remont szkoły przeprowadzono w latach dziewięćdziesiątych, dzięki dużemu zaangażowaniu kierownictwa szkoły i władz oświatowych w Kudowie (Z.E.A.SZ. - Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół), kiedy to Lewin Kł. wtedy administracyjnie należał do Kudowy. Zmieniła się bryła budynku - zlikwidowano pierwotne wejście do budynku, dobudowano jedną kondygnację oraz strych, drewniane stropy zastąpiono betonowymi. Od strony północnej usytuowano drugie wejście tzw. „nowe”. W części środkowej budynku, kosztem szerokości klas, powstały korytarze, Od 1994 roku wszyscy uczniowie mogli pomieścić się w jednym budynku.

W 1996 roku władze Lewina Kł. w ramach oszczędności postanowiły przenieść przedszkole z ulicy Wodnej do pomieszczeń szkoły. Dla jego potrzeb przeznaczono salę przy hali sportowej i ostatnią klasę na parterze, a część korytarza zaadaptowano na łazienkę.

Obok szkoły powstały

Następnym etapem była budowa sali gimnastycznej i boiska przy niej. Pierwotny plan zakładał, ze powstanie hala sportowa, a pod nią basen. Ostatecznie zbudowano dużą salę, z przeszklonymi ścianami i dachem z elektronicznie otwieranymi oknami. Uczniowie mogli korzystać z hali sportowej od 2001 roku.

Opracowała Pani Wanda Sypek na podstawie kronik szkolnych i wspomnień pracowników oraz uczniów. (Do 2011r.)

Obecny stan

W historię naszych murów wpisuja się małe remonty jakie ostanio dokonały się dzięki zaangażowaniu wielu mieszkańców naszej miejscowości. Szkoła przechodzi powolne odświerzanie i dostosowanie do standartów obecnych czasów. W minionych latach na terenie szkoły zbudowano plac zabaw, z którego korzystają chętnie dzieci nie tylko z przedszkola. Od minionego roku 2014 cieszymy się nowym boiskiem. 

Jest to historia naszego budynku szkolnego. Jednak każdy z nas codziennie zapisuje coś nowego w tych murach, szlifuje jej progi i schody oraz odciska swój mały ślad. Te mury stały się częścią życia nie jednej osoby i oby tak było jeszcze przez wiele dziesięcioleci.Do historii budynku nalezy dopisać listę osób, które wniosły dość istotny wkład. O tym jeszcze napiszemy.